جاذب های UVمواد افزودنی پلیمری هستند که می توانند به صورت انتخابی انرژی طیف ماوراء بنفش را ضبط کنند. عملکرد اصلی آنها تبدیل انرژی نور از طریق ساختار مولکولی و محافظت از بسترها از تخریب فتوشیمیایی است. این ماده از طریق مکانیسم محافظت خودکار فعال شده در مناطق مختلف کاربردی دارای مزایای سیستمیک است.
ساختار معطر کونژوگه شده ازجاذب های UVتوانایی انتقال الکترونیکی خاصی دارد ، که می تواند فوتون های ماوراء بنفش با انرژی بالا را به آزاد شدن انرژی گرمای بی ضرر تبدیل کند. این تبدیل انرژی در سطح مولکولی در داخل مواد رخ می دهد و از عملکرد مستقیم اشعه ماوراء بنفش بر روی زنجیره پلیمری جلوگیری می کند. راه حل های محافظ فیزیکی سنتی فقط می تواند بخشی از تابش را منعکس کند و نمی تواند جذب اشعه های ماوراء بنفش را روی سطح مواد مسدود کند.
این عامل را می توان در مرحله پردازش پلیمر پراکنده کرد تا انتقال نور اصلی و صاف بودن سطح محصول را حفظ کند. پوشش های پس از درمان ممکن است خواص نوری مواد را تغییر داده و خطر لایه برداری رابط را افزایش دهد. ثبات حرارتی تضمین می کند که در طول قالب گیری با دمای بالا تجزیه نمی شود و برای انواع فن آوری های پردازش مناسب است.
جاذب های UVدر هنگام تبدیل انرژی ، ساختار خود را مصرف نکنید و یک مکانیسم تثبیت نور قابل بازیافت را تشکیل دهید. در حالی که پوشش های فیزیکی با پوشیدن سطح یا سن ، شکست می خورند ، یک جاذب به خوبی پراکنده همچنان برای زندگی بستر کار می کند.
